Tjens Matic (B) support act PJDS Rock AB Brussel (17-01-2018) reporter: Steven Kauffmann - photo credits: Anja Cleemput info artiest: Arno info club: AB © Rootsville 2018

Afgelopen woensdagavond stond Arno met Tjens Matic ( een samentrekking van de namen van de zijn twee eerste bands nl. Tjens Couter en TC Matic) wederom in een uitverkochte AB, zijn geliefkoosde podium, waarop geen enkele andere artiest meer heeft gestaan dan hijzelf (reken maar uit, de eerste keer was in het gezegende jaar 1982).

Gedurende een stomende 75 minuten, zou onze eldering statesman of rock and roll putten uit voor de gelegenheid leverfris opgepoetst ouder werk van voor zijn succesrijke solocarrière. Het merendeel van de songs stamt voort uit de Tjens-Couter en TC Matic periode van de jaren zeventig en tachtig, aangevuld met recentere songs die in dit rebelse universum passen. In deze formule wordt onze krasse oudstrijder stevig opgepookt door een band waarvan de gemiddelde leeftijd van de leden toch ’n dertigtal lager ligt dan de heer Hintjens zelf. Qua energiepeil was hier echter niet veel van de te merken op het podium, zo bleek direct tijdens de snoeiharde opener "Being Somebody Else". Arno had als vanouds een rauwe haring in de keel en zijn partners in crime  Laurens Smagghe, Bruno Fevery en Mirco Banovic smeten zich in de strijd met een bezeten geestdrift. Oudje "The Milkcow" kreeg een mooi streepje bluesharmonica mee en na een ommetje vintage TC Matic ontplofte de dolle krautrock van "Dance With Me" alsof we in volle seventies in de New Yorkse CBGB beland waren : nostalgie en onvervalste opwinding gingen hier wonderwel hand in hand. Een broeierig "No Job, No Rock" verwees dan weer naar de periode met Charles and the White Trash European Blues Connection, nu net twintig jaar geleden. De nummers werden zo ad rem en vinnig schroeiend gespeeld dat je hun leeftijd vergat, zo klonken een witheet "Le Java" en een vuig "Gimme What I Need" in sneltreinvaart nauwelijks gedateerd en misstond "Middle Finder', de nieuwe 7" single van Tjens Matic niet tussen deze klassieke prijsbeesten van songs.

Op geen enkel moment werd er gas terug genomen tijdens dit bijzonder intense concert en het venijn bleef hardnekkig aanwezig tot in de staart met een lillende en van een killer slide voorziene lap bluesrock in “Meet the Freaks” en het immer opzwepende " Oh La La La".  De in een olympische vorm verkerende Arno bleek ook qua humeur in zijn sas, tussendoor grapjes makend over zijn tijd Piccadilly Circus in Londen tijdens de hoogdagen van de punk en hoe hij daar een meisje versierde met een Mireille Mathieu kapsel, dit in een mengelmoes van vier talen, hilarisch. Hij mag dan dit jaar de gevleugelde leeftijd van 69 jaar bereiken, de man lééft nog steeds om op het podium te staan, zoveel is wel duidelijk.

Traditionele uitsmijter is het alternatieve Europese volkslied "Putain Putain" en met een zinderend "Ha Ha" laat hij het collectief begeesterde publiek achter. Dit smeekt echter om meer en krijgt bij wijze van uppercut een ziedend "Bye Bye Till The Next Time" toegediend. We hebben ons tijdens dit concert geen seconde verveeld, het ging er heel rudimentair en heftig aan toe maar deze vintage Arno was een doeltreffend antwoord op de steriliteit van de vaak al te brave hedendaagse rockscene. Een heerlijk ruige wake up call van een bijna zeventiger, faut le faire quoi ! 

Setlist

(1) Being Somebody Else
(2) Cook Me
(3) The Milkcow
(4) Que Pasa
(5) Middle Class and Blue Eyes
(6) Dance With Me
(7) No Job, No Rock
(8) Living On My Instinct
(9) The Parrot Brigade
(10) Le Java
(11) Viva Boema
(12) Gimme What I Need
(13) Middle Finger
(14) Arrividerci Solo
(15) Oh La La La
(16) For The Rest, Take the Best
(17) Meet the Freaks
(18) Putain Putain
BIS
(19) Ha Ha
(20) Bye Bye Till The Next Time